“Frankenstein” op Netflix: Guillermo del Toro heeft een paar verrassingen in petto.

"Jij bent het monster", zijn William Frankensteins laatste woorden tegen zijn broer Victor. Het is de dag dat de jongeman met zijn geliefde Elizabeth zou trouwen, die nu op sterven ligt, net zoals hijzelf op de grond zit, bijna dood.

Zijn oudere broer Victor, wiens kogel per ongeluk Elisabeth raakte, heeft opnieuw de dood van iemand anders toegeschreven aan het wezen dat hij jaren eerder had geschapen. Ondertussen, buiten in de sneeuw, zweert Williams bruid in haar laatste momenten "liefde" aan het wezen waar ze voor zorgde – een woord dat dit wezen nog nooit eerder heeft gehoord.

"Frankenstein" is terug. Een van de klassiekers uit de fantastische literatuur, geschreven door de 19-jarige Mary Shelley in 1816, toen zij en haar reisgezelschap geen uitstapjes konden maken vanwege de aanhoudende regenval op het Meer van Genève. Het huiveringwekkende verhaal, dat ook sciencefiction is – maar bovenal een tragedie – werd geschreven tijdens het "Jaar Zonder Zomer" (vanwege een vulkaanuitbarsting in Indonesië).

Guillermo del Toro, de Mexicaanse meester van de fantasie ("Pan's Labyrinth"), levert wederom een ​​"Frankenstein"-film af. De eerste filmversie dateert uit 1910, de laatste noemenswaardige was die van Kenneth Branagh uit 1994. Sindsdien zijn er talloze verfilmingen geweest.

Boris Karloff gaf het wezen vanaf 1931 zijn iconische gezicht, dat altijd groen wordt afgebeeld omdat Karloffs huid in de zwart-witfilm de passende lichte tint kreeg door groene make-up.

Del Toro legt de nadruk op het vader-zoondrama. Gedreven door het egoïstische motief van wraak voor een vermeende belediging – zijn moeder stierf bij de geboorte van zijn broer – en door wetenschappelijke arrogantie, werkt de obsessieve chirurg Victor Frankenstein aan de creatie van een "nieuwe Adam".

De experts in zijn vakgebied vermoeden hocus-pocus, zelfs wanneer zijn eerste model tijdens een hoorzitting een spontaan gegooide appel met zijn dode hand opvangt. "Dat is goddeloos," roept een professor uit. "Wat als God niet in staat is?", werpt Frankenstein tegen.

En opnieuw volgen we al snel Frankensteins werk, zijn grote, lompe "zoon", deze tabula rasa, op zijn reis naar zelfontdekking. Hij toont de fundamentele goedheid in de mens, streeft voortdurend naar gemeenschap, is behulpzaam en ijverig. Maar omdat hij er anders uitziet dan de anderen, wordt hij weggejaagd, geslagen en zelfs beschoten zodra hij zichzelf laat zien.

Want vanuit het perspectief van cosmetische chirurgie was Victor Frankenstein een complete klootzak in zijn rol als God. Alsof dat nog niet genoeg is, faalt hij ook nog eens in zijn gezinsleven. Hij voert zijn eigen ervaringen met afwijzing en geweld door zijn vader (Charles Dance) tot het uiterste in zijn omgang met zijn opgeknapte 'kind'.

Beledigd door de vermeende intellectuele tekortkomingen van zijn nakomelingen, probeert hij de 'zoon' te vermoorden. Hij realiseert zich echter niet dat het kind, ondanks zijn enorme gestalte, nog maar een baby is.

Jacob Elordi speelt het wezen. De aantrekkelijke Australiër geniet sterrenstatus sinds zijn rol als de giftige Nate Jacobs in de HBO-serie "Euphoria" en zal waarschijnlijk een jong publiek naar del Toro's film trekken. Hun sympathie zal des te waarschijnlijker bij het wezen liggen, aangezien Elordi's raadselachtige gezicht sensuele trekken vertoont. Oscar Isaac portretteert Frankenstein als een zelfmedelijdende, haatdragende figuur die zich tegenover niemand verantwoordelijk voelt en zelfs probeert de bruid van zijn broer (Felix Kammerer) te stelen.

Men had graag meer van Mia Goths filantroop en pacifist Elizabeth willen zien, aangezien zij een voorvechter is van echte maatschappelijke vooruitgang. Christoph Waltz, als haar superrijke oom Heinrich Harlander, is er eigenlijk alleen om de financiële basis voor Frankensteins apparaten aannemelijk te maken.

Er werd veel aandacht besteed aan kostuums en decors. De eeuwenoude toren waarin Frankenstein de perfecte onweersbui afwacht, is een stenen monster, zwart en starend als Sarumans Orthanc in de Lord of the Rings-films. Met zijn grote ronde ramen, het enorme Medusa-reliëf aan de muur en de korstmossen en ranken die de vernietigende kracht van de natuur symboliseren, lijkt het wel iets uit een Victoriaanse nachtmerrie.

Al het visuele hier is duister mooi. Maar de film voelt, in zijn liefde voor beeldtaal, ook wat stijfjes aan. En het verzoenende einde dat de regisseur biedt, lijkt gekunsteld. Vergeving in plaats van zinloosheid. Een kus op papa's voorhoofd in de Noordelijke IJszee, waar de achtervolging eindigt bij een driemaster die vastgevroren zit in het pakijs.

Alles wat je nodig hebt is liefde? Na alles wat er is gebeurd? En dan een snelle duw voor het schip dat uit het ijs de zee in glijdt – het wezen heeft niet alleen zelfhelende krachten, het is ook net zo sterk als Superman. Wat zou Mary Shelley daarvan zeggen? Waar zit de tragedie in?

Eenendertig jaar geleden waren twee zinnen uit het personage van Robert De Niro voldoende voor Kenneth Branagh om het publiek de volledige ellende van dit ongeliefde kind duidelijk te maken. "Hij was mijn vader."

En: “Hij heeft mij nooit een naam gegeven.”

"Frankenstein", film, 151 minuten, geregisseerd door Guillermo del Toro, met in de hoofdrollen Jacob Elordi, Oscar Isaac, Mia Goth, Felix Kammerer, Christoph Waltz, Charles Dance, Ralph Ineson, David Bradley, Lars Mikkelsen, Lauren Collins, Netflix, nu beschikbaar om te streamen